Jan van den Berg (Nijmegen, 1945) schildert gebeurtenissen, associatieve beelden opgebouwd aan de hand van ervaringen, belevingen en emoties. Hij brengt de figuratie, vaak menselijke gestalten, tot aan de grens van abstractie zodat beelden ontstaan die een mate van onbepaaldheid vertonen. Gezichten worden niet ingevuld, de personen blijven rudimentair en de kleurharmonieën domineren. Ze vormen het aanknopingspunt voor zowel kunstenaar als toeschouwer om tot eigen interpretatie over te gaan.
