Henrie Vogel zet niet zozeer het materiaal naar zijn eigen hand maar eerder het tegenovergestelde. Het materiaal stelt de kunstenaar in staat tot creatie. Vogel laat zich meenemen door de verf, de kwast, de vorm en de kleur. Geen perfecte uitvoering van een van te voren bedachte compositie, maar een resultaat van kijken naar het doek, wachten, voelen, twijfelen, ondergaan, bijsturen en accepteren. Door deze manier van werken vragen zijn schilderijen van de kijker om ze als object, als ding, als aanwezigheid in onze wereld te ervaren.
